نظرات ياداشت به ياد سيد هدايت الله طالقاني

+ تنگاره ماهشهر

فاطمه جان! نمي دانم چه بگويم که در شأن تو باشد فقط همان سلام را ....که نام خداي توست.... سلام بر تو و مادر و پدر بزرگوارت
سلام بر تو اي فاطمه نازنين اي هديه آسماني! اي ياس سوخت? پدر و مادر! تو که دختري از تبار خورشيد بودي و تيره ياسها، زميني بودن را تاب نياوردي و خيلي زود به سرزمين ياسها شتافتي!
شنيدم پدرت هم به ميهماني ات آمده مبارکت باشد... راستي با قلب سوخته مادر چه مي کني ؟ به خوابش مي آيي؟
آنها براي تو رنج مي?بردند. براي آينده تو، براي اينکه همه جا آباد باشد و ستاره باران. مثل خواب?هايت. درست مثل همان وقت?هايي که مي?خوابيدي و در خواب لبخند مي?زدي و روح و جان مادر و پدرت به پرواز در مي?آمد. شوق سفر و زيارت را همه دارند و مادر و پدر هم. سفر مشهد و عطر زيارت، خانه را خوشبو کرده است و دل‌ها را به ضريح ضامن آهو، گره زده است. وقتي آن?ها مي رفتند دلواپس تو بودند. پدر دور و بر را مي?پاييد. دلش مي?گفت: هوا تاريک است. انگار چشم?هاي گرگاني منتظرند و برق مي?زنند و عقلش اما مي?گفت: به چند دقيقه چه اتفاقي مگر مي?افتد. او خواب است خوابي که فقط با نوازش‌هاي مادر به بيداري مي?رسد... و وقتي رفتند. سايه?هاي شوم رسيدند و تو که آيه اي از آيات خداوند بودي را ديدند و انگار نديدند چرا که «ختم?الله» بودند و دل و چشم مُرده، که چيزي نمي?بيند. خانه را به آتش کشيدند. چه حکايت غريبي است آتش و خانه! چه حکايت غريبي است که يک روز خانه زهرا (س ) و علي (ع) در آتش مي?سوزد آن?هم به دست خودي و يک روز خيمه‌هاي حسين(ع) آتش مي گيرند آن?هم به دست همان ميزباني که او را به مهماني دعوت کرده است. خانه شيعه قرن?هاست که در آتش نفرت و کينه سوخته است و داغ فاطمه?ها هنوز بر دل شيعه? تازه است. هنوز گويي از قبرهاي دخترکان کودک، صداي فريادخواهي قرآن مبين، بلند است که « بأي من ذنب قتلت».