محرم و ایام عزا و بزرگداشت حسین (ع) رسیده است. همان گونه که قیام حسین و واقعه کربلا استثنایی ترین رویداد تاریخ بشریت است و در آن روز عالی ترین خصلت های خدایی انسان به نمایش گذاشته شد، مراسم یادبود و نکوداشت این قیام ملکوتی نیز بزرزگترین و گسترده ترین نوع مراسم در ایران و حتی جهان است که چند سال قبل یادداشتی تفصیلی در ویژگی های این مراسم نوشتم و منتشر گردید. اما می خواهم بگویم :
ای کاش مجالس بزرگداشت حسین به خوبی به معرفی اهداف و فلسفه قیام حسسین می پرداختند
ای کاش مجالس عزای حسینی که با بهترین فرصت و موقعیت حضور جوانان روبرو است، به آموزش ارزشهای متعالی و هدایتگر دینی اختصاص می یافت.
ای کاش شعر مداحان و سخن سخنرانان از خرافات و تحریف بدور می گشت. و به راه و رسم و مرام حماسه آفرین حسین (ع) و اصحابش می پرداختند.
ای کاش رقابت ها و رفتارهای غیر اخلاقی و برخوردهای نادرست بعضی از گرداننده های هیئات و دستجات مذهبی تکرار نمی شد.
ای کاش فضای مجالس و محافل، نوحه ها و سخنرانی ها به بهره برداری ها و تبلیغات و تخریب های سیاسی و جناحی آلوده نمی گشت.
و ای کاش زیبایی های فراوان این قیام آنگونه که زینب به تصویر کشید معرفی می شد. امید آنست عزیزان و بزرگواران دیار دارالعباده در ارتقاء مجالس و محتوا بخشیدن بیشتر به برنامه های بزرگداشت همت گمارند.