اربعین بیش از هر چیز ما را به یاد زینب می اندازد. گویی عاشورا با آن حماسه همیشه جاودان و ماندگار که برجسته ترین ارزشهای متعالی وجود انسانی را به نمایش کشید به نام حسین (ع) ثبت شد و اربعین که یادآور رهبری یک زن ، یک خواهر ، یک مادر و یک دختر است در افشای ظلم ها و جنایت ها ی گروه باطل و دغلکار و معرفی زیبای ارزشهای آن قیام معنوی و الهی بود، به نام زینب ثبت شده است و این برد و مهم دلالت دارد بر یکی: نقش هم زینب در قوام و تکامل و معرفی اندیشه حسین و یاران باوفای اوست و دوم :اهمیت پیام رسانی است که هدف اصلح آن قیام همین پیام بوده است. پیام حقانیت ، مظلومیت، ایثار ، شهادت ، دین خواهی و پیام رسوایی ظلم و ستم و ریا و فریب و استبداد. این قیام و پیام محدود به زمان نگشت و در تداوم حرکت حق و باطل در تاریخ بشر همچنان ادامه دارد.
اما مسئله ای که بیش از همه رنج آور است اینکه چرا علیرغم همه تلاشهای زینب و روشنگری های دیگر پیام رسانان این قیام بزرگ در معرفی زیبایی ها و عظمت های آن هنوز شاهد کج فهمی ها، انحرافات و معرفی ضعیف و ذلت آمیز به طرق مختلف هستیم . چرا پیام زینب که باید موجی از شعور ، تعالی ، افتخار و سربلندی و عزت و اعتلا همراه باشد با سرافکندگی ، زبونی ، ضعف و ناتوانی درحد مصیبت های متعارف وارده بر یک زن یا خانواده مطرح گردد!!!!
باید در محافل و مجالس بزرگداشت و روضه ها و عزاداری ها تاملی اصولی شود تا همه با راه و منش زینب هم داستان و هم آوا شوند ... آن وقت شاهد اثربخشی مستمر یاد و خاطره حسین(ع) در رفتار و منش جوانان و عاشقان او خواهیم بود.