راه و رسم زندگى پیامبر اسلام (ص) از نگاه امیر مؤمنان
پس به پیامبر پاکیزه و پاکت اقتدا کن، که راه و رسم او الگویى است براى الگوطلبان، و مایه فخر و بزرگى است براى کسى که خواهان بزرگوارى باشد، و محبوبترین بنده نزد خدا کسى است که از پیامبرش پیروى کند، و گام بر جایگاه قدم او نهد، پیامبر (ص) از دنیا چندان نخورد که دهان را پر کند، و به دنیا با گوشه چشم نگریست، دو پهلویش از تمام مردم فرو رفته تر، و شکمش از همه خالیتر بود، دنیا را به او نشان دادند اما نپذیرفت، و چون دانست خدا چیزى را دشمن مى دارد آن را دشمن داشت، و چیزى را که خدا خوار شمرده، آن را خوار انگاشت، و چیزى را که خدا کوچک شمرده کوچک و ناچیز مى دانست. اگر در ما نباشد جز آنکه آنچه خدا و پیامبرش دشمن مى دارند، دوست بداریم، یا آنچه را خدا و پیامبرش کوچک شمارند، بزرگ بداریم، براى نشان دادن دشمنى ما با خدا، و سرپیچى از فرمانهاى او کافى بود. و همانا پیامبر (که درود خدا بر او باد) بر روى زمین مى نشست و غذا مى خورد، و چون برده ساده مى نشست، و با دست خود کفش خود را وصله مى زد، و جامه خود را با دست خود مى دوخت، و بر الاغ برهنه مى نشست، و دیگرى را پشت سر خویش سوار مى کرد، پرده اى بر در خانه او آویخته بود که نقش و تصویرها در آن بود، به یکى از همسرانش فرمود، این پرده را از برابر چشمان من دور کن که هرگاه نگاهم به آن مى افتد به یاد دنیا و زینتهاى آن مى افتم، پیامبر (ص) با دل از دنیا روى گرداند، و یادش را از جان خود ریشه کن نمود، و همواره دوست مى داشت تا جاذبه هاى دنیا از دیدگانش پنهان ماند، و از آن لباس زیبایى تهیه نکند و آن را قرارگاه دائمى خود نداند، و امید ماندن در دنیا نداشته باشد، پس یاد دنیا را از جان خویش بیرون کرد، و دل از دنیا برکند، و چشم از دنیا پوشاند، و چنین است کسى که چیزى را دشمن دارد، خوش ندارد به آن بنگرد، یا نام آن نزد او بر زبان آورده شود.
در زندگانى رسول خدا (ص) براى تو نشانه هایى است که تو را به زشتیها و عیبهاى دنیا راهنمایى کند، زیرا پیامبر (ص) با نزدیکان خود گرسنه به سر مى برد، و با آنکه مقام و منزلت بزرگى داشت، زینتهاى دنیا از دیده او دور ماند، پس تفکر کننده اى باید با عقل خویش به درستى اندیشه کند که: آیا خدا محمد (ص) را به داشتن این صفتها اکرام فرمود یا او را خوار نمود؟ اگر بگوید: خوار نمود، دروغ گفته و بهتانى بزرگ زده است، و اگر بگوید: او را اکرام نمود. پس بداند. خدا کسى را خوار شمرد که دنیا را براى او گستراند و از نزدیکترین مردم به خودش دور نگهداشت. پس پیروى کننده باید از پیامبر (ص) پیروى کند، و به دنبال او راه رود، و قدم بر جاى قدم او بگذارد، وگرنه از هلاکت ایمن نمى باشد، که همانا خداوند، محمد (ص) را نشانه قیامت، و مژده دهنده بهشت، و ترساننده از کیفر جهنم قرار داد، او با شکمى گرسنه از دنیا رفت و با سلامت جسم و جان وارد آخرت شد، سنگى بر سنگى نگذاشت تا جهان را ترک گفت، و دعوت پروردگارش را پذیرفت وه! چه بزرگ است منتى که خدا با بعثت پیامبر (ص) بر ما نهاده، و چنین نعمت بزرگى به ما عطا فرمود، رهبر پیشتازى که باید او را پیروى کنی م و پیشوایى که باید راه او را تداوم بخشیم. بخدا سوگند! آنقدر این پیراهن پشمین را وصله زدم که از پینه کننده آن شرمسارم، یکى به من گفت: آیا آن را دور نمى افکنى؟ گفتم: از من دور شو، صبحگاهان رهروان شب ستایش مى شوند.
مبارک باد.