به نام خدای شهیدان. السلام علیک یا اباعبدالله
این روزها موضوع راهپیمایی اربعین جزء مسائل اصلی فرهنگی، تبلیغی و حتی اجرایی کشور قرار گرفته است. در این یادداشت به موضوع راهپیمایی اربعین از چند زاویه نگاه می کنیم:
1. اصل توجه به اربعین و گرامیداشت این روز بزرگ تاریخی در فرهنگ ما یک موضوع قابل توجه و ارزشمند است، توجه به اربعین یعنی توجه به ترویج مکتب حسینی، یعنی رساندن پیام قیام عاشورا به همه نسل ها و همه عصرها، توجه به این مهم راهی است که پیام آور انقلاب کربلا حضرت زینب سلام الله علیها پیش روی ما گشودند، توجه به اربعین یعنی زنده نگه داشتن راه شهیدان و راه حق و عدالت و آزادی. از این زاویه هر اقدام ارزشمندی که موجب تامین این اهداف گردد قابل تاکید می باشد.
2. اما آنچه امروز و طی چند سال گذشته در جامعه ما بیشتر مورد توجه قرار گرفته، حضور فعال در راهپیمایی اربعین حسینی است، این راهپیمایی به صورت سنتی و متعارف همچون برنامه های عزاداری تاسوعا و عاشورای حسینی در کربلا و در بین مردم عراق امری رایج بوده است و غالباً ماهیت بسیار مردمی، خودجوش و مبتنی بر انگیزه های معنوی و عاشقانه داشته است.
3.اما آنچه امروز ما شاهد آن هستیم، حضور بیش از حد و غیرمتعارف دولت و دستگاه های اجرایی در برگزاری این راهپیمایی می باشد. آنچه مسلم است، همیشه شاهد بوده ایم که مراسم مذهبی و مناسک عزاداری از جمله روضه خوانی ها، حضور در تکایا و مساجد، برگزاری دسته جات سینه زنی و زنجیرزنی، خرج دادن ها و پخت و پزها برای عزاداران و هرگونه اقدام مشابه در سطح کشور یک امر خودجوش، داوطلبانه، مردمی و مشخصاً بدون دخالت دولت بوده است. حداکثر نقشی که عوامل دولتی در این گونه مراسم داشته‌اند، کمک راهنمایی و رانندگی در کنترل ترافیک در زمان راه اندازی دسته جات عزاداری بوده است، اما آنچه امروز شاهدیم، متاسفانه علیرغم مشکلات فراوان اقتصادی مالی و معیشتی که جامعه با آن روبروست، حضور بی حد و مرز انواع و اقسام دستگاه های اجرایی از وزارت کشور تا صداوسیما، وزارت راه و شهرسازی تا هلال احمر و اورژانس شرکت های بیمه وزارت بهداشت و درمان، نیروی انتظامی، نیروهای نظامی و بسیاری از نهادهای عمومی با صرف وقت فراوان برای راهپیمایی اربعین می باشد در استانها و شهرستانها غالباً ستاد اربعین تشکیل شده است در مرکز و استانها هر شب تلویزیون بخش اصلی اخبار را به مسائل مربوط به ورود و خروج از مرزها، کیفیت پرواز و حرکت با اتوبوس و امثالهم و مصاحبه با این مسئول و آن مسئول اختصاص می دهد. آیا واقعاً برای زنده نگه داشتن اربعین حسینی و برخورداری از تاثیرات معنوی آن این کارها لازم است؟ این همه صرف وقت مدیران و امکانات دولتی نیاز به بسیج دارند؟ این همه بودجه و اعتبار لازم است در این راه مصرف شود؟ مگر نه این است که مردم در سراسر ایران و در همه روستاها و شهرهای دوردست انواع و اقسام برنامه را در دهه اول محرم و بعضا در دهه آخر صفر برگزار می کنند و هیچ کمکی هم از دولت نمی گیرند؟ چرا اربعین را این قدر دولتی و سیاسی می کنیم؟ مطمئنا اگر صرفاً مساعدت های متعارف مثل صدور گذرنامه و کنترل قیمت بلیط ها توسط دولت انجام و بقیه موارد در قالب یک اطلاعیه به مردم اطلاع رسانی شود کفایت می کند و بقیه را به مردم بسپارندتا هرطور خودشان دوست دارند عمل کنند ،خیلی طبیعی، عاشقانه و واقعی و خالصانه علاقه مندان در راهپیمایی حضور می یابند و نقش خود را همچون ایام تاسوعا و عاشورا ایفا می کنند.
امید است دست‌اندرکاران امر در سالهای آینده این رویه را تغییر داده و امور اربعین را کاملاً به مردم بسپارند و دولت و وزارتخانه ها و مدیران اجرایی به وظایف اصلی خود که خدمت به مردم در ایجاد اشتغال و کاهش تورم، کاهش فقر، افزایش تولید ملی و گسترش رفاه اجتماعی و رفع موانع توسعه کشور است بپردازند. قطعاً بر اساس باورهای دینی که ما داریم این امر خود جهادی بزرگ است که باور داریم. روایت «الکاد علی عیاله کالمجاهد فی سبیل الله» برای دولت هم می‌تواند مصداق داشته باشد.
ازخداوند منان توفیق پیروی از آقا ابا عبدلله و برخورداری از شفاعتش را مسألت مینماییم.
سید حمید کلانتری. 17 شهریور 1401