هر کار خوب و ارزشمندی در جای خود و به اندازه خود، زیبا، اثربخش و قابل پذیرش است، اما اگر از مسیر و اندازه خود خارج شود و یک امر استحبابی به یک واجب و مهمتر از واحب و البته فراگیر تبدیل شود، از مسیر خود خارج شده و سوالات زیادی را ایجاد مینماید.
مثلا اگر در توجه به سال نو و عید نوروز، مردم از یک ماه قبل مراسم عید دیدنی و دید و بازدید را شروع و تا یک ماه بعد آن را ادامه دهند، موضوع عید و عید دیدنی از اصالت خود خارج میشود و وقت زیادی از جامعه که باید صرف کار و تلاش و زندگی جاری شود، به کارهای جانبی و فرعی اختصاص مییابد، یا اگر قرار باشد برای احترام گذاشتن به نهضت حسینی به جای یک دهه عزاداری، دو ماه مراسم و برنامه و عزاداری مستمرا برقرار باشد، جامعه دچار یک امر مستحبی و غیر اولویتدار میشود و از اهداف اصلی خودش خارج میگردد که البته گاهی نیز چنین میشود، اگر قرار باشد مردم به جای یک بار، دو بار یا سه بار سفر خانوادگی در سال، چند ماه برای گردش و تفریح و خوشگذرانی به سفر بروند، بسیاری از کارهای جاری زندگی دچار اختلال میشود.