بسمه تعالی
"حذف روز گفتگوی تمدنها در تقویم سال 90"
اقدامی خلاف عقل و اخلاق
توجه به ارزشهای اخلاقی و منافع ملی حداقل انتظاری است که جامعه از مسئولین اداره امور کشور و سیاستگزاران عرصه های مختلف دارد، هرگونه اقدامی مغایر این جهت گیری موجب افت اعتماد عمومی و بی تفاوتی جامعه به نظام و مدیریت های وابسته به آن خواهد شد.
یکی از اقدامات سخیفی که در روزهای اخیر توسط دست اندرکاران شورای فرهنگ عمومی انجام یافته است. تغییر عناوین تعدادی از روزهای ملی است. نامگذاری روزهای سال به عناوین و موضوعاتی که متاثر از تاریخ، فرهنگ و مذهب کشور یا ارزشهای بین المللی است و از جهاتی دارای ارزش و اعتبار اجتماعی، ملی یا بین المللی می باشد، انجام میپذیرد و نوعا هم عناوینی انتخاب می شوند که سالیانی دراز دارای بار و ارزش فرهنگی داشته و نیاز به تغییر آنها نباشد.
مثل روز جمهوری اسلامی- روز انقلاب اسلامی- روز طبیعت- روز زن- روز پدر- روز جهانی کار و کارگر- روز جهانی استاندارد- روز بهره وری- روز شوراها- روز خلیج فارس- روز پاسدار- روز ارتش نامگذاری شده اند.
یکی از این روزها، روز گفتگوی تمدنهاست که براساس پیشنهاد رئیس جمهور اندیشمند و برجسته سابق جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل و بررسی و تصویب قاطع و بی سابقه آن با 180 رای نمایندگان کشورهای جهان انجام پذیرفت و نام جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشور پیشتاز در صلح جهانی و ارزش نهادن به منطق گفتگو مبتنی بر علم و اندیشه ثبت و ضبط گردید و این افتخار بزرگ جهانی ارمغان نطق و پیشنهاد جناب آقای خاتمی بود.
حال شاهد هستیم که با کمال تاسف در یک اقدام تنگ نظرانه، جناحی، سیاسی و شاید هم شخصی متاثر از رقابتها و رفتارهای قلدرمآبانه که رسم روزگار ما شده این نامگذاری حذف شده است، تا حداقل نام و نشانی که ممکن است قدری به طور غیر مستقیم یادی از رئیس جمهور سابق را در اذهان زنده کند نیز باقی نماند.
این درحالی است که بسیاری از روزهایی که دارای بار ارزشی بوده و در رژیم شاهنشاهی نیز رخ داده است مثل روز ملی شدن صنعت نفت. پس از انقلاب با یک برخورد عاقلانه و با نگاه توجه به منافع ملی حفظ گردیده است.
آقایانی که در شورای فرهنگ عمومی باید موجب رونق و اعتلاء فرهنگ کشور شوند اینچنین خود دچار افول فرهنگی شده اند. البته ممکن است مثل بسیاری از تصمیمات این دوره از اداره امور کشور این اقدام نیز توسط یکی دو نفر و به نام شورا انجام پذیرفته باشد.
ای کاش چنین کسانی که اینگونه تدابیر را اتخاذ مینمایند قدری به خود میامدند و منافع ملت، کشور و انقلاب را در تصمیمات خود لحاظ می نمودند ، چرا که سادهترین بازتاب این تصمیم اینست که کشور و نظام ما اهل گفتگو نیست و راهی مغایر آنرا طی می کند و این تاییدی است صریح بر ادعای دشمنان این مرز و بوم و این نظام مظلوم، قدری به خود آییم!