بسمه تعالی
راه حسین ادامه می یابد...
عاشورا دیروز گذشت و رسالت زینب آغاز شد، زینب مسئولیت ابلاغ پیام حسین و یارانش را به جامعه و تاریخ دارد. زینب قیام کرده است تا قیام حسین و اندیشه و مرام و مکتب حسین به جامعه معرفی شود. تا این نهضت بی نظیر و تاریخی و تاریخ ساز همیشه ماندگار شود و پیامش به انحراف کشیده نشود. تا همگان بدانند که حسین (ع) برای اصلاح در دین جدّش و برای زدودن انحرافات و رفتارهای نادرست و ناپسند از قامت دین، جان خویش را فدا کرده است.
زینب مسئولیت عظیمی را عهده دار است تا نگذارد اهداف بزرگ برادرش و خاندانش دچار فراموشی شود. تا بگوید حسین برای امر به معروف و نهی از منکر به شهادت رسید، حسین (ع) به کدام معروف دعوت می کرد؟ نماز، روزه، حج و ... ؟! نه؛ چرا که سپاه مقابلش همه خود را مسلمان و عامل به اسلام می دانستند، حوزه امر به معروف و موضوع نهی از منکر حسین (ع) از رفتارهای شخصی و مسائل فردی و گروهی فراتر رفته است، حسین برای دفع ظلم، برای مقابله با فساد، برای به زیرکشیدن حکومتی جبّار که به نام اسلام و به نام امیرالمومنین بر مردم مسلّط شده بود و برای جایگزین ساختن عدالت، اخلاق، انسانیّت، برادری، صداقت و درستی قیام کرد. حسین دید که از دین جز الفاظ و ظواهر و سخنانی فریبکارانه برای تسلّط بر مردم باقی نمانده است، صداقت و درستی از جامعه رخت بر بسته است، فریب و نیرنگ گسترش یافته، استبداد و خفقان همه جا را فراگرفته است. حقوق اولیه انسانها چون آزادی و دفاع از حق و حقیقت مورد تجاوز قرار گرفته است، عمّال یزید با انسانهای مومن و آزاده زشت ترین و شنیع ترین برخوردها و جنایت ها و زندانها را روا می دارند، و با قدارهبندی نفس ها را در سینه ها حبس کرده اند، حسین دید که حکومت و حاکمان که مسئولیت اصلی شان برقراری عدالت و رسیدگی به حقوق و منافع مردم است، به عیش و نوش قدرت و قدرت طلبی دچارگشته اند و همه را در پیامی کوتاه و رسا به جامعه رساند که "الا ترون ان الحق لایعمل به و ان الباطل لایتناهی عنه"
اما حسین می دانست که با تعداد محدود همراهان و یارانش نمی تواند به رژیم جبّار متّکی به قدرت و زور سرنیزه و لشگریان وسیعش غلبه نماید و توان سرنگونی خصم را ندارد، ولی به این باور رسیده بود که قیام او و شهادت مظلومانه اش در یکی از زیباترین میدانها و عرصه های عشق و فداکاری و ایثار می تواند آنچنان عظمتی را بیافریند که نه تنها کاخ یزید و ابن زیاد را به لرزه درآورد؛ بلکه شور و هیجان عظیم آن، آزادیخواهان همیشه تاریخ را انگیزه و توان مبارزه با ظلم و ظالم ببخشد. هرچقدر که مردم را فریفته و به بند و بندگی کشانده باشند.
و این رسالت و مسئولیت بزرگی بود که زینب از امروز آغازگرش شد تا کلمات و جملات حیاتبخش حسینی را چون سلاحی برنده بر کاخ اقتدار و ستم جبّاران فریاد کشد و نقاب از چهره نیرنگ و دغل کاریشان بردارد و مردم را به حق و عدالت و آزادی دعوت نماید، تا همگان بدانند راه و اندیشه همیشه ماندگار حسین، راه و مرام انسانهای مومن، آزاده و خداجوی است که با شهادت خویش دشمن قدّار را رسوا و نظام باطل و ظالم او را سرنگون می سازد و همه به این باور برسند که با آمدن حق باطل زدوده خواهد شد که انّ الباطل کان زهوقا
و بر همه دوستداران و پیروان حسین (ع) و زینب (س) تکلیفی بزرگ برقرار است تا ندای "هل من ناصر" حسین را لبّیک گویند و نگذارند در مجالس و محافل بزرگداشت قیام حسین و به نام عزای حسین، حسین و اندیشه اش به انحراف کشیده شود و راه و مرام او به فراموشی سپرده شود، بر همه شیعیان و عاشقانش فرض است که همه عرصه ها را کربلا و همه روزها را عاشورا بدانند و پیام رسا و احیاگر حسین را در هر فرصت و موقعیتی و با هر زبان و هر امکانی، شفاف و صریح و بدون تحریف و شائبه به گوش همه انسانهای مظلوم و دچار بی عدالتی در سراسر جهان و در همه زمانها برسانند که می توان با حداقل امکانات و با سلاح ایمان و توکل به خدا و متکی به وحدت و همه قدرتهای بزرگ غلبه نمود که این وعده قرآنی است که - کم من فئه قلیله غلبت فئه کثیره باذن الله- و این همان بود که امام امّت (ره) آن سلاله پاک حسین بر آن باور داشت و بر آن عمل کرد و مردم را بر آن دعوت نمود و بزرگترین نهضت آزادیخواهی و مردمی معاصر به نام انقلاب اسلامی ایران را بر قدرتهای بزرگ حامی حکومت جبّار به پیروزی رساند و در دوران دفاع مقدّس نیز جلوه عظیم دیگرش را به نمایش گذاشت و این راه همچنان باید زنده بماند که به لطف حق می ماند.